Vrijdag verschenen in Dagblad de Limburger: een artikel over het nieuwe onderwijsconcept van de Latasteschool. Lees hieronder het artikel.
Finn (12) heeft het afgelopen jaar geleerd hoe je moet samenwerken. „Ik had snel last van de drukte, zeker als iedereen wat anders wilde. Dan liep ik weg, gefrustreerd. Nu kan ik rustig blijven en tegen de anderen zeggen dat ik last heb van de herrie. Daar houden ze dan rekening mee.” Daan (12) durft nu ook in kleine groepjes te praten tegen kinderen die hij niet kent.
Kian (11) bakt thuis weleens een ei met spek nu hij samen met zijn moeder een kook- en bakworkshop heeft gevolgd op school. Ze hebben toen wortelcake gemaakt. Kay (12) werd vaak boos en gooide dan met tafels en stoelen. Hij komt al vijf jaar naar de Latasteschool. „De juf en meester helpen mij hier. Altijd als ik boos werd, haalden ze een kussen uit de gymzaal waar ik tegen mocht schoppen tot het over was. Nu word ik niet meer boos.”
Op de Hornse school voor speciaal onderwijs zitten zeer moeilijk opvoedbare kinderen. 65 procent heeft autisme, 15 procent heeft moeite zich te hechten en de rest heeft meerdere problemen. „Ze hebben vaak al vier of vijf scholen bezocht voordat ze acht jaar zijn. Ze zijn vaak zwaar getraumatiseerd. Dit is hun laatste kans. Heel heftig”, verklaart coördinator Charlotte Schoonman.
Nadat het passend onderwijs in 2015 werd ingevoerd, kreeg de Latasteschool steeds meer kinderen met complexere problemen. „Onze methodes sloten niet meer aan. Het moest anders”, zegt gymdocent Nicole Idema. Het werd ‘Positief in Balans’. Het betekent dat de kinderen leren door dingen te ervaren op een positieve manier. „Een voorbeeld: Ik hang een touw op tussen twee bomen en zeg dat ze eroverheen moeten, zónder het touw aan te raken en zónder hulpmiddelen. Dan moeten ze samenwerken en elkaar helpen. Wij kijken toe.
Je ziet dat sommige kinderen afhaken, boos weglopen. Dat mag ook. Anderen ontpoppen zich als leider. Na afloop mogen ze zichzelf een cijfer geven. En dan zie je dat ze elkaar complimenteren of vragen waarom iemand zichzelf een drie heeft gegeven”, vertelt Idema.
De leerkrachten op deze speciale basisschool benaderen bijna alles positief. Want het systeem vereist soms dat ze met vijftien deskundigen om de tafel zitten om over één kind te praten. Over problemen. „Om ook ouders op een andere manier te leren kennen, hebben we gezonde kookworkshops bedacht. Zo leuk voor ouder en kind om dat samen te doen”, zegt Schoonman. Onder leiding van Idema zijn de kinderen veel in het speelleerbos. Op de skelter, hangend aan de kabelbaan, om te mountainbiken of om te kliederen met zand en water. „Daar hebben we heel andere gesprekken, dan in de school met de psychiater. Dan vertelt zo’n jongen dat hij verdrietig is, omdat hij nooit uitgenodigd wordt op feestjes. Daar gaan we dan aan werken.”
Inmiddels is de Latasteschool een jaar bezig met deze Positief in Balans-methode. Iedereen in de school doet mee, in alle lessen en bij alle opdrachten. Van de 36 kinderen die deze week nog in groep 8 zitten, gaat de helft naar een gewone middelbare school. „Een hele prestatie van deze leerlingen”, zegt Schoonman. „Ze voelen zich toch al anders, omdat ze met een busje naar school komen.” Na drie jaar in het voortgezet onderwijs blijkt 95 procent nog steeds op hetzelfde niveau te zitten.