“Ongeveer de helft van onze leerlingen heeft in meer of mindere mate te maken met motorische problemen”, vertelt coördinator Charlotte Schoonman. Daarnaast hebben nog eens tien kinderen te maken met andere gezondheidsproblemen die aandacht en begeleiding vragen. Hoe help je deze kinderen en hun ouders nu het beste? Door als onderwijs en zorg goed samen te werken vanuit één kind, één plan.

“We werkten al langer samen met de ergotherapeut en fysiotherapeut”, vertelt Charlotte. “Sinds een jaar stemmen we ook periodiek af met de kinderrevalidatiearts. Zo nodig haken bij dat overleg ook anderen aan, zoals de psycholoog. In een half uurtje bespreken we hoe het gaat met een kind en komen samen snel tot een aanpak.”

Charlotte brengt in wat leerkrachten op school zien en ook de therapeuten en revalidatiearts delen vanuit hun ervaringen hun inzichten. “Zo kijken we samen zo breed mogelijk en hebben we snel in kaart wie wat kan bieden.” Ouders vinden de nauwe samenwerking tussen onderwijs en zorg heel fijn. “Wij zien kinderen natuurlijk het grootste deel van de dag en kunnen veel delen. Maar we kunnen de therapie in de klas ook ondersteunen. En wij schakelen makkelijk met ouders, omdat we al zo’n vertrouwensband hebben.”

“Mooi om mee te kunnen denken over wat een kind nodig heeft voor zijn ontwikkeling”, vindt ergotherapeut Karin Hilkens. “Ergotherapie binnen de school kan echt van meerwaarde zijn voor kinderen.” Karin kan het weten, want ze is al zo’n dertien jaar actief op de Latasteschool, om het handelen van kinderen die door hun motoriek of gedrag beperkt zijn, op school en thuis te vergroten.

Juist ín de school zijn, heeft zoveel meerwaarde. Zo zette Karin samen met de bovenbouwleerkracht en ouders al eens een project op om de zelfredzaamheid van kinderen te vergroten, voor zij richting voortgezet onderwijs zouden gaan. “Op basis van de hulpvraag van kinderen en hun ouders gaven wij advies over de verbetering van de zelfredzaamheid en oefenden bijvoorbeeld met zelfstandig fietsen.” Dit illustreert mooi hoe gewerkt wordt en hoe zorg en onderwijs gekoppeld worden aan elkaar, vindt Karin.

“Ons vertrekpunt is steeds: wat laten kinderen zien en wat hebben zij nodig om zich optimaal te ontwikkelen? Wij kijken verder dan een diagnose. Daarom is ook de samenwerking met Nadine (fysiotherapeut, red.) en de revalidatiearts zo belangrijk: samen heb je een veel breder beeld en kijk je ook naar breed functioneren van een kind, zijn ouders en school. Die multidisciplinaire bril helpt enorm bij ontwikkelingsgericht werken en het kind centraal te zetten.”

“In onze behandeldoelen besteden we steeds meer aandacht aan de inbreng van het kind zelf. Dat doet de Latasteschool in het onderwijs ook. Dat sluit dus heel mooi op elkaar aan. Zoals de school kinderen mede-eigenaar maakt van het leerproces, zo doe ik dat met het behandelproces. Wat helpt je vooruit? Die vraag staat centraal.”

Nadine is blij dat zij in de school kan werken en maakt graag gebruik van de expertise van collega Karin en van de leerkrachten. “Eén kind behandel ik nu samen met de ambulant begeleider, die dan focust op de sociaal-emotionele ontwikkeling. Zo vullen we elkaar aan. Die combinatie is uniek. Ook heeft ‘school’ nauwe banden met ouders, dat kan helpen om die goed te betrekken bij de behandeling.”

Vorig schooljaar gaf Nadine het lesprogramma ‘Zit met Pit!’ aan groep 6. Tijdens drie lessen leerden kinderen alles over goed zitten, de optimale werk- en schrijfhouding, voldoende bewegen en gezond gedrag bij beeldschermgebruik. In de praktijk zie ik veel kinderen met klachten aan hun nek en schouders, dus het leek me goed om dit onderwerp op de Latasteschool onder de aandacht te brengen. De directie was meteen enthousiast. Zo draag ik ook bij aan het voorkomen van klachten.”

“Als kinderrevalidatiearts kijkt in brede zin naar kinderen en jongeren als zij vastlopen in hun ontwikkeling en bijvoorbeeld belemmerd worden in hun vrije tijd, of op school. Van oudsher ligt de focus daarbij op houding en beweging.

“Wij werken met alle scholen in de regio samen en ik werd een tijd terug ook benaderd door de Latasteschool. Ik ben daar ook gaan kijken en de samenwerking is fijn. De school heeft eerstelijnstherapeuten in huis die ik vaak spreek en zo’n één tot twee keer per jaar stemmen we in een groter overleg af.

“Ik vind het belangrijk om met een kind, ouders én onderwijs om tafel te zitten, zodat je de revalidatiebehandeling goed kunt vertalen naar thuis en school en je samen doelen kunt bepalen. Zo proberen we – zo nodig nog met andere gezondheidsexperts aan tafel – vanuit de gedachte van netwerkgeneeskunde samen te werken.”